دل نوشت !

سلام
امروز اومدی دانشگاه، شاید یه کمی جاخوردی وقتی فضای دانشگاه رو دیدی! شاید ناراحت شدی و خودت رو سرزنش کردی که چرا بیشتر تلاش نکردی تا مجبور نشی در همچین جایی دوران طلایی زندگیت رو بگذرونی! شاید خیلی ها بد نگاهت کرده باشند، یه جورایی خجالت کشیده باشی، شاید وقتی خونتون زنگ زدن که بپرسن چی قبول شدی، روت نشده اول بگی دانشگاه پیام نور، بعد از اینکه پرسیدن روزانه یا ... با کمی مکث گفتی پیام نور ...
راستشو بگم منم دور از این احساسات نبودم. وقتی به نمره های دوران دبیرستانمون نگاه می کنیم حتی فکرشم نمی کردیم که روزی بیایم پیام نور!! ولی حالا کاریه که شده ... شاید با شرایط بعضی ها خیلی هم خوب باشه، ولی حرف من با کسانیه که این وضعیت رو خیلی بد میدونند. باید بگم نباید بد رو بدتر کرد.
اینجا دیگه باید بیای تلاش کنی، اون قدر که اگر فکر میکنی از قافله دوستات عقب موندی، جبران کنی یا حتی جلو بزنی! این رو هم بهت بگم خیلی از اساتید اعتقاد دارند که دانشجویان پیام نور میتونند تو کارشناسی ارشد بهتر و راحت تر قبول بشن. چون خودشون زحمت کشیدن و یاد گرفتند ...
ما بچه های انجمن هم این کمبودها رو حس کردیم و اومدیم یا هم اونها رو جبران کنیم. از کلاس های آموزشی و همایش گرفته تا گروه رباتیک. خواستیم مثل دانشگاه های دیگه فعالیت های فوق برنامه داشته باشیم. ما این رو باور داریم که تا کسی نخواد، هیچ کس و هیچ چیز نمیتونه جلوی پیشرفتشو بگیره ... کسی که دنبال یاد گرفتن باشه، هر جایی با هر شرایطی میتونه درس بخونه! البته این رو قبول دارم که خیلی از شرایط آدم رو اذیت میکنه، ولی به قول خودمون اینه که هست، نباید بدترش کنیم ...
دوست داریم طوری نباشیم که هر کی هرچی خواست بهمون بگه. اینا همه دست خودمونه ... بذارید یه تبلیغ کوچولو هم بکنم. اگر بیای انجمن، با هم و به کمک هم تلاش کنیم، به این هدف های خوب هم میرسیم ...
یه جمله که من خیلی دوستش دارم.

امروز همون فردایی است که دیروز در انتظارش بودی ...

لیست کل یادداشت های وبلاگ